Soms ben je al zover geïntegreerd dat de dingen waarover we ons in het begin verbaasden gewoon zijn geworden. Maar deze week kregen we goede vrienden op bezoek die ons weer terugvoerden naar de verwondering die ook wij in het begin zo duidelijk ervaren hebben.
Ik weet nog dat ik net aangekomen in Lemelerveld mijn Randstedelijke rijstijl in de benen, echt niet wachtte op het voorrang nemen van twijfelende automobilisten. Vanuit het idee: ‘Wil je niet? Dan ga ik wel!’ drukte ik het gas in … mooi 20 seconden sneller op de bestemming. Voor een Randstedeling echt niet zo brutaal. Een beetje aso-Utrechter neemt namelijk voorrang. Of hij nou van rechts of links komt, boeit weinig, beetje claxonneren en doorrijden.
Het was dat ik met het logo van de Wijnstaete op mijn auto reed, dat ik me bewuster was van mijn onbeschofte gedrag. Het gebeurde net iets te vaak dat anderen “twijfelden” op kruisingen. Na een paar weken kwam ik – mede gestimuleerd door dat logo – in een iets lagere versnelling (letterlijk en figuurlijk) en ging ik de onbekende hoffelijkheid in het verkeer waarderen. Even oogcontact maken en rechts krijgt voorrang. Bijkomend voordeel: je voelt jezelf ook rustiger worden.
Hetzelfde einde aan de opgejaagdheid ontstond tijdens het boodschappen doen. Terwijl ik in Utrecht tijdens het twijfelen voor schappen drie keer van links- en rechts- werd gepasseerd met: “mag ik er even bij? ”, kom ik er hier vaak pas na twee minuten achter dat er iemand staat te wachten tot ik mijn keuze heb gemaakt. En als ik dan schichtig over mijn schouder sorry roep, krijg ik meestal een zeer relaxte reactie terug, “niks aan de hand hoor … ik heb de tijd! “
Wat confronterend is, is dat de haast er natuurlijk bij ons nooit helemaal uit gaat …. We willen soms nog opschieten bij de kaasboerderij of hebben onrust voor de kassa van de supermarkt als de bevalling van een schoondochter breed uitgemeten wordt. Maar dat die onrust vooral bij ons moet slijten is wel duidelijk.
Ja en onze vrienden …. die werden rustig bij onze huisarts ontvangen, vriendelijk en gemoedelijk geholpen. Ze kwamen met een mooi verband en een aantal wachtkamerverhalen rijker terug in de B&B. Toen dacht ik aan het verhaal van een enthousiaste remigrante uit Amsterdam. Die na jaren in het westen gewoond te hebben terugkwam naar Lemelerveld. Ze mistte de zachtheid van de regio …. prachtig gezegd en dat snappen wij nu wel!
Annemarie Uhlenbeck en Luigi Mascini
Februari 2020