Als je in Utrecht woont sta je er zelden bij stil dat een buurman-ondernemer direct belang heeft bij jouw inkopen. Je koopt waar je wilt, net hoe je pet staat en wat het gemakkelijkst of goedkoopst is. Ok, we kochten onze groenten iets liever en vaker bij de Marokkaan op de hoek dan bij de Grote Blauwe Supermarkt. Dat had vooral te maken met de gezelligheid, het praatje en de pittige verse hapjes die we in de slipstream meenamen.
Hier in het dorp waar we zelf ondernemer zijn voelt dat toch opeens heel anders. Misschien besef je hier veel meer dat ondernemers de klandizie vanuit het dorp hard nodig hebben. Eigenlijk kan het dorp bijna zelfvoorzienend zijn, alles is er zo’n beetje. Gelukkig gunt een groot deel van de bewoners lokale ondernemers hun omzet en ondernemers doen er ook ontzettend veel voor terug. De lokale verkoop van onze Overijsselse “karakterwijn” is trouwens nog wel een dingetje…. In het dorp, moet je bier of zoete witte wijn verkopen om de handen op elkaar te krijgen en zoete wijn vinden wij dan weer niet fijn.
Maar er zijn wel collega-ondernemers die onze wijn op de balie of op de kaart hebben staan en dat voelt zeker als een collegiale steun in de rug! Aan collegialiteit in het dorp sowieso geen gebrek. De ondernemersclubs die maandelijks bij elkaar komen beloven elkaar support. Het woord concurrentie valt hier eigenlijk nooit. Bij een plaatselijk evenement mogen we zonder probleem onze flessen koud zetten bij een collega uit het dorp. Een andere ondernemer die rondleidingen op het bedrijf organiseert stelt voor om een gezamenlijk aanbod voor dagjesmensen te maken. We mochten deze week wijn schenken op het Woonevent.
De andere kant van een bijna zelfvoorzienend dorp is bijvoorbeeld dat een vakman die al jaren in het aangrenzende dorp woont door zijn onbekende achternaam als “niet van hier” wordt bestempeld en op advertenties nauwelijks respons krijgt. Men zal hier niet snel ‘vreemdgaan’. Je gunt vooral je eigen goede buur zijn inkomsten. En een goede buur ontmoet je dan bij het Paasvuur! Maar ja die drinkt dan vooral bier. Nu maar hopen dat in Lemelerveld de liefde voor droge wijn ook met enig aanblazen ontbrandt.
Annemarie Uhlenbeck en Luigi Mascini
April 2018