Een van de mooiste gevleugelde uitspraken die we als nieuwe Lemelervelders leerden kennen zo’n 6,5 jaar geleden toen we hier kwamen wonen. Lemelervelders houden van gewoonten, mooie tradities, elkaar helpen, clubs sponsoren, raad geven, feesten organiseren, trouwen en rouwen, sporten en carnaval vieren, vrijwilligerswerk doen etc. Een cultuur om trots op te zijn. Die ook, zoals ik merkte, enorm veel ruimte heeft voor nieuwkomers.
De immigrant uit Utrecht die hier zijn brood komt verdienen met een B&B en overal welkom blijkt te zijn als hij maar normaal doet. Ik heb het altijd gewijd aan de migrantencultuur in Lemelerveld. Veel bewoners blijken roots in Amsterdam, Rotterdam, en andere steden en dorpen in het land te hebben, zij het generaties geleden. Arbeiders en handelaren kwamen voor de Sukerbieten deze kant op omdat hier economisch wat te halen viel, werk en een plek om hun gezinnen te vestigen.
Misschien heb ik dat erbij verzonnen, maar feit is dat mensen uit verschillende windstreken hier settelden en zich Lemelervelder gingen voelen en hun eigen ‘zo doen we dat hier’ cultuur vormden met de mensen die hier al generaties lang woonden. En dan nog eens alle geliefden uit omliggende plaatsen die hier kwamen wonen, de vreemdelingen uit Vilsteren en Heino. Ook zij kregen een warm onthaal, al waren ze niet echt van hier.
Anders zijn mag in Lemelerveld. Wij krijgen vaak begrijpende blikken als we het toch een beetje anders doen dan mensen die hier geboren zijn. “Ja maar, jij bent uit het westen, dus dan ben je dat niet gewend” klinkt het vaak geduldig.
Overigens denk ik stiekem dat we ook best wel leuke dingen te bieden hebben, waar ook nieuwsgierige Lemelervelders plezier aan kunnen beleven. Twee weken geleden waren we zo blij met buurtbewoners die een wijntje kwamen drinken bij Kunst om Dalfsen en genieten met muziek in de zon. Tsja, het hadden er meer mogen zijn en we hadden graag nog wat meer borrelplankjes geserveerd, maar misschien komen jullie volgend jaar meedeinen op de Franse chansons.
In de jaren dat we hier zijn hebben we naast authentieke Lemelervelders ook een aantal helden leren kennen die als Nieuwkomers bij ons kwamen wennen. Die de taal wilden leren en stage wilden lopen om de Lemelerveldse werkcultuur onder de knie te krijgen
Een lief Syrisch gezin, drie jonge Eritreeërs en onze Russische super El (wie kent haar niet!). En we begrepen heel goed dat het ook voor hen wennen was in Lemelerveld, maar ze hebben allemaal hun draai gevonden en zo zijn er nog meer vluchtelingen en (huwelijks)migranten die zich thuis zijn gaan voelen in dit dorp.
Door de Lemelerveldse vrijwilligers van het Taalpunt, van Vluchtelingenwerk, door diverse stageplekken en baantjes, de begeleiding vanuit de gemeente en hopelijk ook een beetje door ons.
Eigenlijk gun ik die AMA’s (Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers) die misschien net buiten ons dorp komen wonen in Hotel de Lantaren dezelfde inburgering die ik heb gehad. De kans om te laten zien dat we “normaal kunnen doen” en de kans om stage te lopen (bij ons!) en bij andere bedrijven in het dorp, de kans om fouten te maken en weer te herstellen en de huidige bewoners te verrassen met iets nieuws. Deze jongeren hebben eigenlijk heel veel pleegouders, broertjes en zusjes nodig en als we dat allemaal een beetje parttime doen, dan kunnen zij die blijven straks ook tegen hun kinderen zeggen: ‘zo doen we dat hier’ ….
Annemarie Uhlenbeck en Luigi Mascini
Mei 2022